🦁 Jak Obliczyć Bmi U Nastolatków

Jak obliczyć bmi wzór? Wzór na obliczenie BMI to: BMI = Masa ciała (kg) / (Wzrost (m) * Wzrost (m)). Wartości podaje się w kilogramach i metrach. Jaki wpływ ma wiek na wskaźnik bmi? Wiek może mieć wpływ na interpretację BMI, zwłaszcza u dzieci i młodzieży. Istnieją specjalne tabele norm BMI dla różnych grup wiekowych. BMI (z ang. Body Mass Index) to wskaźnik masy ciała. Jest on najbardziej popularnym, jak i również najprostszym miernikiem, który stosuje się do klasyfikacji nadwagi, niedowagi i otyłości. Każda osoba, pragnąca schudnąć powinna obliczyć swoje BMI podstawiając swoje parametry do popularnego wzoru: BMI= kg/m² Kalkulator BMI – obliczanie prawidłowej masa ciała, normy, ryzyko chorób Kalkulator BMI to najłatwiejszy i najszybszy sposób na samodzielne wyliczenie Jak obliczyć BMI? Licznik BMI funkcjonuje na podstawie prostych informacji, których znajomość nie wymaga wykonywania żadnych badań lekarskich. Jedyne, czego nam potrzeba, to dane o wadze, wzroście, wieku oraz płci. Oblicz BMI, wprowadzając w odpowiednie pola kalkulatora wzrost oraz masę ciała. Kalkulator BMI to bardzo proste narzędzie, które pozwala obliczyć idealną wagę. Wskaźnik BMI to nic innego, jak stosunek wagi do wzrostu. BMI można obliczyć ręcznie za pomocą wzoru, ale łatwiej i szybciej jest skorzystać z gotowego kalkulatora BMI, który dla was przygotowaliśmy. Wystarczy kilka sekund, żeby dowiedzieć się, ile wynosi twój wskaźnik BMI. Wystarczy podać Prawidłowa zawartość tkanki tłuszczowej. Prawidłowy poziom tkanki tłuszczowej ma inne wartości u każdej płci. U kobiet prawidłowy poziom tłuszczu w ciele waha się między 20% a 32%, w zależności od wieku. U mężczyzn masa tkanki tłuszczowej powinna stanowić od 14% do 25%. Jak obliczyć prawidłową wagę mężczyzny? To niezwykle proste – wystarczy podzielić masę ciała przez wzrost podniesiony do kwadratu. Tak więc BMI = masa ciała (kg) / wzrost (m)². Wynik, jaki otrzymamy po wykonaniu obliczenia, będzie mieścił się w jednym z ośmiu zakresów. Jak obliczyć BMI u mężczyzn? Jak obliczyć BMI? Licznik kalorii korzysta ze specjalnego wzoru, wyliczając Twoją całkowitą przemianę materii z uwzględnieniem przy tym czynników tj. płeć, wiek, wzrost, waga oraz aktywność fizyczna. Na podstawie tych danych licznik zapotrzebowania kalorycznego będzie w stanie obliczyć, ile kalorii dziennie powinieneś dostarczyć do organizmu, aby 45-54 – BMI 23-28, powyżej 65 lat – BMI 24-29. Mając na uwadze powyższe interpretacje, a także istotę rozwoju ontogenetycznego człowieka, do wskaźnika BMI należy podchodzić z rezerwą lub kierować się klasyfikacjami, które uwzględniają wartości dostosowane do tego, jak organizm człowieka zmienia się wraz z wiekiem. c3Ha. BMI, czyli Body Mass Index to wskaźnik, który pozwala określić, czy waga ciała w odniesieniu do wzrostu mieści się w normach. Stanowi jeden z wyznaczników oceny stanu zdrowia. Rodzice szczególną uwagę powinni zwracać na BMI u dziecka, ponieważ jego zbyt niska lub zbyt wysoka wartość może świadczyć o nieprawidłowym rozwoju malucha. Aby dowiedzieć się, czy waga mieści się w normach, należy podzielić masę ciała (wyrażoną w kilogramach) przez wzrost (w metrach) podniesiony do kwadratu. Otrzymana wartość może świadczyć o ewentualnych problemach z niedowagą lub nadwagą. Jak obliczyć BMI dziecka? Odpowiedź jest prosta – dokładnie tak samo jak w przypadku osób dorosłych. Różnica dotyczy interpretacji wyniku, u ludzi w sile wieku dopasowuje się go do tabeli z ogólnymi przedziałami, natomiast BMI dla dzieci i młodzieży należy porównać z siatką centylową pozwalającą określić, czy maluch lub nastolatek rozwija się prawidłowo względem swoich rówieśników. Jak sprawdzić, czy waga dziecka jest prawidłowa? Aby zorientować się, czy BMI niemowląt, małych dzieci i nastolatków mieści się w normach, należy skorzystać ze specjalnych wykresów z siatkami centylowymi. Czym są centyle, a właściwie percentyle? To wartości statystyczne mówiące o tym, ile dzieci w tym samym wieku waży bądź mierzy tyle samo lub mniej. Jeśli więc uzyskana w wyniku obliczeń wielkość mieści się w 50. centylu, oznacza to, że średnia waga ciała połowy rówieśników jest od niej niższa bądź równa. BMI dziecka a siatka centylowa Przy określaniu, czy maluch waży prawidłowo, przydaje się siatka centylowa, na której umieszcza się wynik BMI dziecka. Tabela i wykres pozwalają szybko stwierdzić, czy należy wprowadzić zmiany w żywieniu pociechy. Wyniki znajdujące się poniżej 10. centyla sygnalizują znaczny niedobór masy ciała, te mieszczące się między 10. a 25. oznaczają szczupłość. Wartości sytuujące się pomiędzy 25. a 75. centylem są prawidłowe, a wszystkie plasujące się powyżej mogą świadczyć o ewentualnej nadwadze. Ważne, by zawsze interpretować wyniki na podstawie wykresów prezentujących statystyczne wielkości odpowiednie dla maluchów znajdujących się na tym samym etapie rozwoju. Sama wartość BMI dla dzieci nie zawsze pozwala określić, czy kilkulatek przybiera na wadze i rośnie w odpowiednim tempie. Należy pamiętać, że wskaźnik u najmłodszych jest zależny od płci i wieku, inaczej dzieje się w przypadku dorosłych, gdzie te czynniki nie są brane pod uwagę. Co robić, gdy wyniki nie mieszczą się w normach? Przede wszystkim należy pamiętać, że wskaźnik BMI dziecka nie powinien być jedynym wyznacznikiem kondycji organizmu. Jeśli wyliczona „idealna” masa ciała znacznie różni się od tej wskazywanej na wadze, warto udać się do specjalisty. Dietetyk przy użyciu specjalistycznego sprzętu będzie w stanie określić, jak prezentuje się skład ciała i czy konieczne są zmiany żywieniowe. W przypadku dzieci warto zadbać o wprowadzenie odpowiednich nawyków, takich jak spożywanie kilku porcji warzyw i owoców dziennie, regularne nawadnianie organizmu i aktywność fizyczna. BMI dziecka pozwala stwierdzić, czy maluch rozwija się w odpowiednim dla swojego wieku tempie. Zadbanie o odpowiednią wagę ciała już od najmłodszych lat pozwala wyeliminować ryzyko wystąpienia nadwagi i otyłości w dorosłym życiu. Warto zwracać uwagę na zdrowe nawyki i regularnie kontrolować stan zdrowia u lekarza. BMI to wskaźnik masy ciała, bardzo często stosowany po to, by obliczyć, czy zależność między wagą a wzrostem danej osoby jest odpowiednia – czy jak na nasz wzrost ważymy tyle, ile norma BMI przewiduje, czy za mało, a może za dużo. Choć dzisiaj wskaźnik BMI jest powszechnie stosowany, powstał już dawno temu – wzór opracował belgijski matematyk Adoplhe Quetelet w 1832 roku. Sama nazwa BMI stanowi skrót od pełnej angielskiej nazwy wskaźnika, czyli Body Mass Index. Jak oblicza się BMI? Wzór nie jest skomplikowany. Wygląda następująco: BMI = masa ciała (kg): wzrost (m)2 Aby więc obliczyć współczynnik BMI, wystarczy swoją wagę podaną w kilogramach podzielić przez podany w metrach wzrost do kwadratu. Czyli osoba, która waży 60 kg i ma 160 kg wzrostu oblicza BMI następująco: 60: 1,6, a więc 60: 2,56 = 23,4. Czyli BMI tej osoby wynosi właśnie 23,4. Normy BMI A co nam mówią konkretne wyniki, obliczone za pomocą wskaźnika BMI? Ustalono kilka przedziałów, które określają, czy waga danej osoby, w odniesieniu do jej wzrostu, jest właściwa, zbyt niska czy zbyt wysoka. Te przedziały BMI wyglądają następująco: mniej niż 16 – wygłodzenie 16-16,99 – wychudzenie 17-18,49 – niedowaga 18,5-24,99 – wartość prawidłowa 25-25,99 – nadwaga 30-34,99 – otyłość I stopnia 35-39,99 – otyłość II stopnia powyżej 40 – skrajna otyłość BMI u dzieci Jednym z minusów wskaźnika BMI jest ten, że nie bierze on pod uwagę wieku ani płci danej osoby. A to szczególnie ważne wśród dzieci i nastolatków. Dorastające dziewczęta mają zazwyczaj więcej tkanki tłuszczowej niż chłopcy i szybciej niż oni ją rozwijają. Dlatego u najmłodszych kwestia z BMI wygląda trochę inaczej. Oblicza się je dokładnie w taki sam sposób jak u dorosłych, ale również z udziałem siatki (per)centylowej. Ma ona zastosowanie dla osób od 2. do 20. roku życia i umożliwia porównanie wyniku z innymi osobami danej płci i w tym samym wieku. Normy BMI dla dzieci i młodzieży wyglądają następująco: mniej niż 5 percentyli – niedowaga od 5 do 20 percentyli – szczupłość od 25 do 85 percentyli – waga prawidłowa od 85 do 95 percentyli – nadwaga powyżej 95 percentyli – otyłość Czytaj też:Niby się odchudzają, a wskaźnik BMI i tak rośnie BMI: czy jest wiarygodne? BMI najpierw zrobiło prawdziwą furorę, a później pojawiły się wobec tego wskaźnika zarzuty, że tak naprawdę nie jest miarodajny. Prawda o BMI leży pośrodku – w pewnych kwestiach zdrowotnych jest przydatny, w innych może stanowić podstawę do dalszej diagnostyki lub można by go wymienić na inny wskaźnik. BMI a otyłość Choć od czasów wynalezienia BMI przez belgijskiego matematyka minęło już bardzo wiele lat i skuteczność BMI podważa się na wielu polach, okazuje się, że nadal warto się na nim opierać, jeśli chcemy przewidzieć, czy dana osoba może w przyszłości cierpieć na otyłość. Badania opublikowane na początku 2020 roku na łamach „JAMA Cardiology” wskazują, że systematyczne obserwowanie zmienności BMI u danej osoby pozwala skuteczniej przewidzieć jej przyszłą otyłość niż metoda profilowania genetycznego. Standardowe badanie kliniczne, w tym ocena BMI, zawierają więcej informacji i skuteczniej pozwalają kierować opieką nad pacjentem. BMI a inne choroby Warto też dodać, że im większe BMI, tym też większe ryzyko wystąpienia innych chorób. M. in: cukrzycy typu 2 artretyzmu chorób wątroby kilku rodzajów nowotworów (m. in. raka piersi, raka prostaty, raka okrężnicy) bezdechu sennego BMI a pomiar tkanki tłuszczowej i mięśniowej BMI pozwala w szybki i łatwy sposób stwierdzić, czy ktoś ma nadwagę bądź otyłość. Bywa również przydatny podczas oceny skuteczności wprowadzonych zmian w stylu życia, mających na celu zrzucenie wagi. BMI nie może być jednak traktowane jako ostateczny argument przy ocenianiu stanu zdrowia danej osoby, ponieważ mierzy po prostu stosunek wzrostu do masy ciała. BMI nie mierzy za to poziomu tkanki tłuszczowej, nie rozróżnia, czy ktoś przybrał na wadze z powodu rozrostu właśnie tkanki tłuszczowej czy tkanki mięśniowej. Takie problemy występowały m. in. podczas pomiaru BMI u zawodowych sportowców – wychodziło ono u nich takie, jak u osób z nadwagą, a przecież osoby aktywne mają niższy poziom cholesterolu i niższy poziom cukru we krwi niż osoby nieaktywne. U sportowców na wysokie BMI wpływa masa mięśniowa, a nie tłuszczowa. Odwrotnie z seniorami – u osób starszych BMI jest niższe, co nie oznacza, że prawidłowe, ale że straciły one dużo ze swojej masy mięśniowej. A tego BMI nie pokazuje. Czytaj też:Czy grozi ci cukrzyca? Odpowiedź da wskaźnik BMI BMI a rozmieszczenie tkanki tłuszczowej BMI nie jest też nam w stanie powiedzieć, w której okolicy jest zlokalizowany tłuszcz, a np. ten na brzuchu jest groźniejszy od tego na biodrach, ponieważ może prowadzić do wystąpienia zespołu metabolicznego. A zespół metaboliczny niesie za sobą zbyt wysoki poziom cholesterolu, nadciśnienie i wysoki poziom cukru we krwi. Te czynniki zwiększają z kolei ryzyko wystąpienia udaru mózgu, chorób serca i cukrzycy typu 2. Dana osoba może mieć więc BMI w normie, a być zagrożona tymi chorobami. Skuteczniejsze byłoby w takich przypadkach zmierzenie obwodu talii i procentowej zawartości tkanki tłuszczowej. Jedno z szeroko zakrojonych badań prowadzonych przez dr. Qibina Qi z Albert Einstein College of Medicine w Nowym Jorku polegało na przyjrzeniu się masie ciała i rozmieszczeniu tkanki tłuszczowej u ponad 2600 kobiet po menopauzie. Każda z tych pań była także uczestniczką programu Women's Health Initiative, zapoczątkowanego w latach 1993-1998, który śledził stan zdrowia badanych osób aż do roku 2017. Przez ten czas u 300 kobiet rozwinęły się choroby układu krążenia. Okazało się, że najbardziej narażone na wystąpienie tych chorób były kobiety o figurze typu jabłko, czyli takie, u których tłuszcz gromadził się głównie w środkowej części ciała, a prawie w ogóle nie było go na nogach. To ryzyko było u nich ponad trzy razy większe niż u pań o figurze gruszki, czyli z tłuszczem umiejscowionym głównie na nogach, a nie w środkowej części ciała. Badacze ustalili też, że BMI nie ma nic wspólnego z ewentualnym ryzykiem rozwinięcia się chorób układu krążenia. Dana osoba może mieć BMI w normie, a i tak należeć do grupy ryzyka ze względu na rozmieszczenie tkanki tłuszczowej. Co oprócz BMI? Naukowcy zgadzają się więc do dziś, że BMI powinno być stosowane do określania otyłości w populacji, ale nie do oceny stanu zdrowia konkretnych osób. Razem z BMI warto też skorzystać z któregoś z innych wskaźników. Poniżej prezentujemy trzy sposoby na uzupełnienie wiedzy uzyskanej dzięki zmierzeniu BMI. Wskaźnik WHR Wskaźnik WHR, czyli Waist-hip ratio służy do określania dystrybucji tkanki tłuszczowej w ciele danej osoby. WHR polega na obliczeniu stosunku obwodu talii do obwodu bioder. Jego wzór przedstawia się następująco: WHR = obwód talii (cm): obwód bioder (cm) Warto, by z tego wzoru skorzystały także osoby aktywne fizycznie, bez nadwagi, ponieważ skuteczniej niż BMI pozwala on określić ryzyko wystąpienia w przyszłości problemów układu krążenia, w tym także nadciśnienia i problemów związanych z metabolizmem, m. in. zespołu metabolicznego. Tłuszcz brzuszny odgrywa bowiem ogromną rolę w obu tych przypadkach. Czytaj też:Wysokie BMI może ułatwić przeżycie raka? Poziom procentowy tłuszczowej masy ciała W przeciwieństwie do BMI czy WHR w tym przypadku nie istnieją specjalne wzory. Jednak to, ile procent masy ciała stanowi tkanka tłuszczowa można łatwo obliczyć u posiadającego odpowiedni sprzęt dietetyka czy trenera personalnego. W niektórych siłowniach organizowane są od czasu do czasu takie pomiary, można przyjść i się umówić. Część dostępnych w sklepach wag również dysponuje taką funkcją. Warto dodać, że każdy człowiek potrzebuje posiadać pewien odsetek tkanki tłuszczowej, a kobiety potrzebują jej nawet więcej niż mężczyźni. Według American Council of Exercise u osób, które nie są sportowcami ten właściwy procent tkanki tłuszczowej powinien wynosić: w przypadku mężczyzn 14-24 procent masy ciała, a w przypadku kobiet – 21-31 procent masy ciała. Problemy zaczynają się, gdy ten odsetek wzrośnie – wtedy zwiększa się ryzyko rozwoju chorób układu krążenia i cukrzycy typu 2. Co ciekawe, nie musisz mieć nadwagi, aby mieć problem z procentową zawartością tkanki tłuszczowej. Nawet osoby z niedowagą mogą się mierzyć z tym problemem – wtedy mowa o tzw. chudych grubasach, u których tłuszcz wcale nie gromadzi się na zewnątrz ciała, a wokół narządów – to tzw. tłuszcz trzewny. Poziom beztłuszczowej masy mięśniowej Lepiej niż samemu BMI jest się też przyjrzeć poziomowi beztłuszczowej masy mięśniowej. Ją również można określić za pomocą dietetyka czy trenera personalnego. Organizm osób po trzydziestce w naturalny sposób zaczyna po trosze tracić tej masy mięśniowej, a proces ten nazywamy sarkopenią. Na dodatek ci, którzy prowadzą siedzący tryb życia tracą tej masy o dodatkowe 3-5 procent więcej w ciągu jednej dekady. Również osoby, u których występuje efekt jo-jo po odchudzaniu są szczególnie narażone na jej utratę. Masę mięśniową można jednak zwiększyć poprzez trening siłowy i trening oporowy. BMI: czy powinniśmy z niego zrezygnować? Wskaźnik BMI jako pojedynczy miernik stanu zdrowia jest metodą niewystarczającą. Nadal jednak stanowi bardzo ważny punkt wyjścia w przypadku określenia ryzyka wystąpienia konkretnych schorzeń u osób, u których wskazuje na nadwagę i otyłość. Zarzuty wobec BMI kierowane są głównie pod względem tego, że wskaźnik nie potrafi określić ewentualnego rozwoju chorób układu krążenia u danej osoby. Jak wykazało jedno z badań przeprowadzonych wśród osób, które według BMI miały nadwagę, ponad połowa z nich miała mimo wszystko prawidłowy profil kardiometaboliczny, czyli właściwe ciśnienie, właściwy poziom cukru i cholesterolu w organizmie. Z drugiej strony, nawet 25 procent osób z BMI w normie ma ten profil niewłaściwy. Trudno też oczekiwać, że BMI, które jest tylko jednym ze wskaźników, przewidzi ryzyko wystąpienia u kogoś chorób układu krążenia, a także zmierzy jego poziom cholesterolu czy cukru we krwi. Poza tym człowiek cierpi na wiele innych problemów, nie tylko tych związanych z sercem, a najczęściej to pod tym kątem badano skuteczność BMI. BMI nie służy do ogólnego zmierzanie stanu zdrowia danej osoby, bo przecież ktoś, kto pali, a w jego rodzinie występowały przypadki chorób sercowo-naczyniowych, ale ma BMI w normie będzie mimo to narażony na zgon z tego powodu bardziej niż osoba niepaląca i sprawna fizycznie, ale z wysokim BMI. Samo BMI może więc być dobrą podstawą do dalszej oceny stanu zdrowia. Czytaj też:Jak twoje BMI może wpłynąć na spontaniczne zakupy żywności? O tym nie miałeś pojęcia BMI dziecka, inaczej niż u dorosłych, powinno brać pod uwagę płeć i wiek. Najlepsze do oceny rozwoju (wzrostu i masy) dziecka są siatki centylowe. Obliczenie BMI dziecka (od 2 roku życia), nastolatka i młodego dorosłego (do 20 roku życia) musi brać pod uwagę wiek i płeć. Stosowanie w przypadku tak młodych osób wzoru BMI dla dorosłych mija się z celem, gdyż wyniki mogą być zafałszowane. BMI dziecka: Wzór Siatki centylowe Siatki a BMI BMI dziecka: wzór standardowy BMI w przypadku dorosłych oblicza się, dzieląc masę ciała wyrażoną w kg przez wzrost wyrażony w metrach i podniesiony do kwadratu. BMI = masa ciała w kg/(wysokość ciała w m)2 Wzór ten nie nadaje się do oceny rozwoju fizycznego dzieci i młodzieży do lat 20, gdyż nie bierze pod uwagę płci i wieku dziecka, a czynniki te mają ogromny wpływ na wzrost i masę ciała młodego człowieka. Dlatego specjaliści opracowali sitaki centylowe (o nich dalej), które pozwalają oddzielnie interpretować wzrost i masę ciała dziecka w zależności od jego płci i wieku. BMI dziecka: siatki centylowe Lekarze oceniają rozwój fizyczny dziecka, porównując jego masę ciała i wzrost do innych dzieci. Służą do tego siatki centylowe, na których, w postaci linii, pokazane są wartości wzrostu i masy ciała chłopców i dziewczynek w różnym wieku. Każdej linii odpowiada wartość procentowa, mówiąca o tym, ile dzieci w danym wieku i o wybranej płci posiada taką masę ciała czy wzrost. Poniżej zobaczysz siatki centylowe masy ciała i wzrostu dziewczynek i naniesione na nie (czerwona kropka) przykładowe wartości. BMI dziecka – siatka centylowa masy ciała: BMI dziecka - siatka centylowa wzrostu dziecka: Sprawdź: Automatyczne siatki centylowe – nie tylko wzrost i waga! Tu sprawdzisz też, czy obwód głowy dziecka jest prawidłowy. Jeśli jest zbyt duży, maluch może mieć wodogłowie. Metoda ta, dużo lepiej niż obliczanie BMI dziecka, pozwala ocenić, czy młody człowiek rośnie prawidłowo i czy odpowiednio przybiera na wadze. Nanosząc jego wyniki na siatkę centylową od razu można zobaczyć, czy wartości mieszczą się w normie i czy dziecko jest ponadprzeciętnie wysokie i ciężkie, czy jest raczej niskie i lekkie. Jeśli wartości dziecka "wyskoczą" ponad górną linię lub znajdą się pod dolną linią, będzie to oznaczać, że nie mieszczą się w normie. Wartości zbliżające się do dolnej i górnej linii także powinny skłaniać do wizyty u lekarza. Chcesz śledzić, jak rośnie twoje dziecko? Powieś mu w pokoju miarkę wzrostu. Tu kupisz ją w dobrej cenie: Przewaga siatek centylowych nad obliczaniem BMI dziecka Na obrazkach powyżej widać, że dziecko, którego wzrost i wagę naniesiono na wykres, jest nieco ponadprzeciętnie ciężkie (prawie 75. centyl), ale jego wzrost jest przeciętny (50 centyl). Gdybyśmy obliczyli BMI dziecka według standardowego wzoru, jego wartość BMI wynosiłaby 16,6 i oznaczałaby niedowagę. Tymczasem, jak pokazały siatki centylowe, nie jest to prawda. Więcej o rozwoju fizycznym dziecka: Jak sprawdzić, czy dziecko ma nadwagę Niskorosłość u dzieci Skutki otyłości u dziecka

jak obliczyć bmi u nastolatków